Nieuws

Zoals ik in mijn vorige blogs al aangaf: als diëtist speel je een cruciale rol bij het bevorderen van een gezonde relatie met voeding en het eigen lijf en willen we uiteraard mensen ondersteunen bij het bereiken van hun doelen.

Komt cliënt A bij de ergotherapeut… vanwege een spieraandoening heeft zij steeds meer moeite met fietsen. Het op- en afstappen is niet meer veilig en ze heeft steeds minder spierkracht. Boodschappen doen lukt niet meer.

Sommige momenten gaan aan je voorbij en andere blijven je voor eeuwig bij. Ik weet het nog goed ik was 18 jaar en zong voor het eerst mee met een groot promsconcert. In mijn op maat gemaakte jurk stond ik tussen alle ervaren zangers. Tijdens de generale luisterde ik naar alle andere zangers en toen gebeurde het. Door de zaal klonk een warme, ontroerende stem. De bezieling en beleving, de perfecte timing en zijn overtuigende houding zorgde ervoor dat ik kippenvel kreeg van m'n kruin tot m'n teen. Dit had ik nog nooit gehoord, deze stem is werkelijk prachtig. Dit is de beste zanger die ik ken.

Ik moest hier van de week aan denken toen een patiënt zich aanmeldde met nek-, hoofd- en rugklachten na een ongeval. Zoals met zoveel vragenlijsten in de zorg is altijd de vraag wat kun je ermee en wanneer zet je hem in. Of het nu de meest gebruikte Patiënt Specifieke Klachten (PSK) en Numeric Pain Rating Scale (NPRS) zijn of de wat minder bekende zoals de Tampaschaal voor kinesiofobie.

Heb jij dat ook wel eens? Dat je regelmatig iets leest over voeding en je afvraagt of dat wel klopt? Of dat je tegenstrijdige berichten ziet vanuit bronnen die je over het algemeen wel betrouwbaar acht? Wat doe jij dan? Als het voor mij niet direct relevant is, laat ik het los. Maar soms gaat het toch te hard kriebelen en dan ga ik op onderzoek uit. Zoals met de vraag hoeveel procent van de kinderen voldoende groente eet.

Als diëtisten hebben we veel te maken met cliënten die een slechte relatie met eten hebben ontwikkeld. Ze zitten (in mijn gewichtsneutrale optiek) vast in een zogenaamde dieetcirkel: door de maatschappij wordt verteld dat een dik(ker) lijf iets is om te veranderen, en hier zijn mensen zelf ook in gaan geloven. Vaak wordt dus een start gemaakt met een dieet, zodat men afvalt. Vaak lukt dit in eerste instantie prima, maar voor zo goed als iedereen zijn de dieetregels niet vol te houden.

In Nederland mag je zelf bepalen naar welke zorgverlener je gaat als je zorg nodig hebt. Dit wordt ook wel "vrije artsenkeuze" genoemd. Als je geconfronteerd wordt met een hulpvraag zal je er alles aan doen om de juiste zorg te vinden. Het is van belang dat de juiste hulp wordt geboden en het liefst zo snel en efficiënt mogelijk. Je gaat op zoek naar de beste professional op de beste plek om jou te verzorgen. Maar wie is nou die “beste” therapeut en hoe vind je die?

Als diëtist hoef je niet alleen een-op-een met je patiënten te werken. Je kunt ook groepen begeleiden en groepsvoorlichting organiseren. Onlangs heb ik samen met de regionale JOGG-regisseur een wat groter programma voor groepsvoorlichting ontwikkeld en verzorgd. Via sociale media werd ik door diëtisten benaderd met de vraag hoe ik dat georganiseerd had, omdat zij dit ook willen doen. Naar aanleiding van hun vragen zal ik in deze blog tips delen voor het organiseren van groepsvoorlichtingen.

Elke dag in de praktijk kijken we naar onze patiënten met een geoefend oog. Ten minste, dat denken we. Maar zoals menigeen misschien wel weet is het best lastig om zonder een gekleurde blik te kijken en vooral objectief te luisteren. Hoe objectief blijf jij als therapeut? En wat gebeurt er in jouw hoofd met het klinisch proces als het verhaal van de anamnese niet klopt met de lichamelijke bevindingen? Een voorbeeld.