Nieuws

Mijn naam is Femke Buwalda, ik ben 47 jaar oud en moeder van twee kinderen: een meisje van 12 en een jongen van 10. Ik werk als psycholoog en diëtist in mijn eigen praktijk Inzicht in eten. Verder werk ik bij Stichting Kiem, dat zich bezighoudt met de vroegsignalering van eetstoornissen. Ik ben als wetenschapper opgeleid en heb dan ook een drang naar stevige onderbouwing van zo goed als alles wat ik beweer. Vermoeiend volgens velen, maar voor een column als deze mogelijk juist wel handig.

Voor mij de eerste blog voor Pro Education in deze serie van paramedische zorg. Ik zal mij even kort voorstellen: ik ben Jacqueline Leenders, ik ben sinds 1994 ergotherapeut. Ik werk bij het Radboudumc als onderzoeker in opleiding en als behandelend ergotherapeut. Daar zie ik in de polikliniek mensen met spierziektes en doe ik onderzoek naar vermoeidheid, energie en balans. Daarnaast heb ik een aantal mooie freelanceklussen, zoals afstudeerbegeleider en kernteamlid bij de opleiding Ergotherapie van Pro Education en ik ben toegankelijkheidscoördinator bij theaterfestival Oerol. Druk? Nee hoor, laten we het dynamisch noemen.

Als diëtist in een ziekenhuis kom ik dagelijks in aanraking met patiënten met kanker. Ik krijg hierdoor veel vragen over de voeding tijdens de behandeling. Denk hierbij aan ongewenst gewichtsverlies, smaakverandering en misselijkheid. De dieetbehandeling bij kanker ervaar ik dan ook als heel zin- en waardevol werk. Het kan ervoor zorgen dat de patiënt minder bijwerkingen heeft van de behandeling van kanker en ik kan veel onzekerheid wegnemen.

Het is maandagochtend, door de deur van mijn praktijk steken twee lange veren gevolgd door een steek en een cape; het is prins carnaval. Mijn naam is Anouk Demos en ik help mensen om stemproblemen te voorkomen dan wel te genezen. Binnen mijn werkzaamheden als logopedist zie ik veel verschillende cliënten. Als cliënten bij mij komen is er sprake van een klacht, een hulpvraag. Maar wat nu als we deze hulpvraag voor kunnen zijn?

Vraag van Pro Education: Kun je een column schrijven over het thema samen beslissen? Ja, zeg ik meteen. Tuurlijk, mooi onderwerp. Nu ik achter de laptop zit, denk ik: Is er een andere manier van beslissen dan? Ik schrijf dit niet om mezelf op de borst te kloppen, neus in de lucht, kijk mij het eens goed doen. Ik vraag me werkelijk af hoe je iets in je eentje beslist, terwijl er aan de andere kant van de tafel een cliënt zit. We beslissen samen, vanzelfsprekend. 

Dat mensen tot op het laatste moment van hun leven regie kunnen hebben over wat voor hen van betekenis is, vind ik heel belangrijk. Vaak worden ergotherapeuten ingeschakeld door andere disciplines met een heel gerichte vraag: vaak of we hulpmiddel x of y kunnen  leveren of adviseren. Maar ik vind het zinvol om het veel breder te trekken. Dat je er als ergotherapeut niet alleen bent om het brandje te komen blussen, maar dat je juist degene bent die breed kijkt, alvast vooruit plant en denkt. Om ook bij mensen die weten dat ze niet lang meer te leven hebben, betekenisvol handelen in alle facetten aan de orde te kunnen brengen.

Als paramedicus ben je niet alleen behandelaar, je begeleidt en coacht je cliënten vaak ook bij het voeren van de regie over hun behandeling en hun leven. De Canadian Occupational Performance Measure (COPM) kan jou daar goed bij helpen. Het COPM-proces is een open dialoog tussen cliënt en therapeut waarbij zij ieder hun eigen kennis, ervaring en perspectief inbrengen. De COPM wordt veel gebruikt door ergotherapeuten, maar ook als je fysiotherapeut, diëtist of logopedist bent kun je dit instrument heel goed gebruiken.

Jenta Sluijmers uit Amsterdam-Zuidoost wist niet wat ze wilde worden. Uiteindelijk werd ze vooral gewoon zichzelf: Jenta Sluijmers, moeder, echtgenote, logopedist, onderzoeker en teamleider Jeugdgezondheidszorg bij GGD Amsterdam. “Ik ben gefascineerd door de eigenheid van mensen in hun relatie tot anderen.”

De hybride cursussen komen eraan! “We brengen na de noodgedwongen omschakeling in 2020 het beste van virtueel onderwijs onder in onze nieuwe hybride cursussen, nascholing en bijscholing”, aldus Pro Education onderwijsmanager Franka Roorda.

Haar enkelbanden kan Amber Horn wel zoenen. Ja, ze scheurden lelijk, maar ze leidden haar ook naar het pad dat ze nu bewandelt: naar een nieuw leven als fysiotherapeut. Dat lijkt een heel andere richting. Toch ziet Amber vooral grote overeenkomsten: “Ook straks wil ik dienstverlenen en mensen blij maken!”