Recentelijk kreeg ik een intrigerend telefoontje van een collega. Of ik, vanuit mijn rol als bestuurslid van de beroepsvereniging, mee wilde kijken met de uitkomst van een materiële controle van een van de zorgverzekeraars met wie zij een contract had. Geen ongewone vraag, dit komt wel vaker voor. Wat mij wel verraste was de enorme verontwaardiging die doorklonk in het gesprek.
Wat was het geval? Een aanzienlijk aantal declaraties was afgewezen om 2 verschillende redenen. Op de eerste plaats waren er specialistische interventies gedeclareerd in de basisverzekering en op de tweede plaats waren bij een aantal patiënten bovenmatig veel zittingen gedeclareerd. Dit gegeven was in een neutrale en zakelijke brief aangekaart door betreffende zorgverzekeraar met de uitnodiging om hierover in gesprek te gaan. Collega raakte echter in paniek én was heel erg boos. Want wáárom wordt zij gecontroleerd en wáárom moet zij zich verantwoorden? Alsof zij haar werk niet goed deed. Zij voelde zich, zo tierde zij door de telefoon, ernstig aangetast in haar integriteit.
Gewoon goed managen
Opmerkelijk vond ik dat. Waarom boos worden over iets wat gewoon bij je werk hoort en waar je op voorbereid moet zijn. Iets wat je, in je onderneming, gewoon goed moet managen, óf desnoods moet laten managen. Dat geldt voor iedereen. Het is niets bijzonders, simpelweg verantwoording kunnen afleggen voor hetgeen wat je doet. En als je het goed op orde hebt, dan is het alleen maar prettig dat er ook eens naar gekeken wordt, toch?
Toen ik dit voorzichtig aankaartte in het vervolggesprek dat ik met deze collega had, werd mij hartstochtelijk en zeer indringend ingewreven dat zij daarvoor geen hulpverlener was geworden. En precies dát argument, wat overigens in mijn beleving het meest gebezigd wordt in hulpverlenend Nederland, vind ik volstrekte onzin.
Diensten verlenen, zorg verlenen, therapie bedrijven, behandelen; het ontslaat je op geen enkele wijze van de verantwoordelijkheid om ook de zakelijke kant goed geregeld te hebben. Zelfs al ben je in dienst, dan nog heb jij de verantwoordelijkheid om je handelen te onderbouwen. En dat geldt dus ook voor zorgverzekeraars. Die – gelukkig - weer verantwoording moeten afleggen aan toezichthouders én daarom dus verplicht steekproefsgewijs materiële controles uitvoeren.
Schieten we door?
Zo hebben wij dat nou eenmaal met elkaar afgesproken. Schieten we daarin door? Ik weet het niet. Mijn twijfel wordt gevoed door de ervaring dat nog te veel (para)medici goede bedrijfsvoering onvoldoende op orde hebben. Ook voor bovengenoemde collega was dit het geval. Er wás sprake van langdurig verkeerd declareren en er wás sprake van ondoelmatig behandelen van onder andere 150 zittingen bij cliënten zonder enige onderbouwing…
Een goed, neutraal zakelijk gesprek was gelukkig voldoende om tot overeenstemming te komen. Mét een terechte correctie ten aanzien van gedeclareerde kosten, zonder boete.
Zorg verlenen is écht veel meer dan alleen vakkennis. Het vraagt ook expliciet om de vaardigheid om het “in de praktijk te brengen” en jezelf dus te kunnen verantwoorden. En dat moet iedere collega écht zelf managen.
