Een persoonlijke zoektocht naar de meerwaarde van positieve gezondheid

Positieve Gezondheid is volgens Machteld Huber (deels) een reactie op de verouderde, niet werkbare definitie van gezondheid uit 1948 volgens de WHO. Volgens Machteld is deze niet meer van deze tijd en daar ben ik het helemaal mee eens!
 
Ik doorkruis het internet op zoek naar meer informatie. Machteld schrijft over gezondheid als middel, niet als doel op zich. Over de wenselijkheid om cliënten geen externe norm op te leggen, het belang van de cliënt centraal te stellen, het belang van eigen regie, de bruikbaarheid van Motivational Interviewing, de noodzaak van begeleiding op maat. Te veel om op te noemen, maar het stemt mij allemaal gelukkig: dingen die ik als zorgverlener, docent en mens uitermate belangrijk vind.
Het geheel is gebaseerd op onderzoek, de ervaringen zijn positief. Er is zelfs een huisartsenpraktijk waar de verwijzingen naar de tweede lijn met 25-30% zijn gedaald.

Oorzakelijk verband

Toch blijft er bij mij als kritische lezer iets knagen… Weer een andere methodiek. Ik wil er echt zeker van zijn dat dit iets toevoegt aan het bestaande, toch al uitgebreide, arsenaal dat ik al tot mijn beschikking heb. Ondanks alle mooie dingen die ik lees en zie, heb ik het idee dat het wel tikt, maar toch niet helemaal klopt. Een verband is nog geen oorzakelijk verband. Wie weet is dit indrukwekkende resultaat wel een gevolg van een bijkomende verandering bij de huisartsen.
 
Op zoek naar de meerwaarde ten opzichte van het gebruik van ICF, ook van de WHO, maar van later datum dan de verouderde definitie, kom ik uit bij een Engelstalig artikel en bij een presentatie van Machteld Huber zelf. Uit de presentatie maak ik op dat mevrouw Huber haar grafische weergave een betere representatie van de werkelijkheid vindt dan een classificatiesysteem als ICF. Persoonlijk lijkt mij dat, op zijn zachts gezegd, niet terecht. Het ICF heeft mij al vele diensten bewezen!
 
Als proef op de som vul ik voor mijzelf de test op www.mijnpositievegezondheid.nl in.
Verrassende vragen, waar ik voor mijzelf verassende antwoorden op geef. Tot zover maakt het instrument zijn belofte waar. Dan volgt de grafische weergave. Ik kan er voor mezelf niets mee, helaas. Ik blijf positief en blijf uitgaan van het voordeel van de twijfel.

Focussen op wat goed gaat

Terug naar het Engelse artikel. Daarin gaat het over positive health volgens Martin Seligman uit 2008.
De theorie van Machteld Huber stamt uit 2011 en vertoont sterke overeenkomsten met wat Seligman zegt: “de focus heeft te lang gelegen op wat er mis is, het is tijd om te focussen wat er goed gaat” (vrij vertaald van http://www.positivehealthresearch.org/).
 
Voor mij tikt het hele verhaal steeds meer, het begint zelfs te rammelen. Daar houd ik niet zo van. Ik voel me prettig als dingen kloppen, of als ik weet wát er dan niet klopt. Die opluchting vind ik op de website van het institute for positive health zelf (www.iph.nl).
 
In een artikel over tegengeluiden lees ik de kritiek van Hoogleraar Jo Caris en collega’s. Zij noemen de gezondheidsdefinitie van Machteld Huber niet nieuw en vinden die verwarrend en vaag: “Op het eerste gezicht biedt de benadering een solide basis, maar dat doet drijfzand ook.” Mijn conclusie: De uitgangspunten zijn fantastisch, maar van de uitvoering word ik niet warm.
 
Marjolein Neefjes, Logopedist en Toegepast Psycholoog i.o.