Het pad naar Positieve Gezondheid: een diepgaande verkenning

Het concept van Positieve Gezondheid heeft zijn oorsprong in het werk van arts-onderzoeker Machteld Huber. Het fundament van Positieve Gezondheid rust op de overtuiging dat gezondheid veel meer omvat dan alleen de afwezigheid van ziekte. Het model benadrukt diverse dimensies die gezamenlijk de algehele gezondheid beïnvloeden. In plaats van te kijken naar wat er ontbreekt, richt Positieve Gezondheid zich op wat er wel is en hoe dit versterkt kan worden.
 

De zes dimensies van Positieve Gezondheid

Het pad naar Positieve Gezondheid omvat de volgende zes dimensies uitgezet in een spinnenwebdiagram (daar zijn jullie waarschijnlijk al mee bekend via het blog van Pieter de Roos):

1. Lichaamsfuncties: Dit omvat aspecten zoals slaap, energie, pijn en mobiliteit. Het gaat over hoe goed het lichaam functioneert. 

2. Mentaal welbevinden: Hierbij gaat het om aspecten zoals veerkracht, zelfvertrouwen, en het omgaan met stress en emoties. Mentale gezondheid is cruciaal voor het algehele welzijn.

3. Zingeving: Dit verwijst naar het hebben van een doel en betekenis in het leven. Het gaat om wat mensen motiveert en voldoening geeft.

4. Kwaliteit van leven: Dit omvat het ervaren van plezier, genieten van het leven en tevredenheid met verschillende levensgebieden.

5. Sociaal-maatschappelijk participeren: Het gaat hierbij om sociale relaties, deelname aan de samenleving en de ervaring van sociale steun.

6. Dagelijks functioneren: Dit verwijst naar het vermogen om dagelijkse activiteiten uit te voeren, zoals werk, studie en vrijetijdsbesteding.

Wat hebben we eigenlijk aan Positieve Gezondheid?

Deze zes dimensies staan natuurlijk heel mooi, maar hoe kunnen we deze kijk nu integreren in de zorg? Het model moedigt zorgprofessionals aan om verder te kijken dan enkel symptoombestrijding en zich te richten op preventie en het bevorderen van het algehele welzijn. Positeve Gezongheid biedt daar in de vorm van het spinnenweb als gespreksinstrument. Het spinnenweb geeft zorgverleners de mogelijkheid om samen met de patiënt de verschillende dimensies van gezondheid te verkennen en een holistisch beeld te vormen van hun welzijn. Met dit inzicht kunnen (para-)medici vervolgens gerichte interventies ontwerpen. Voor patiënten betekent dit een verschuiving naar eigen regie en een positieve benadering van hun gezondheid, waarbij de focus ligt op wat ze wél kunnen bereiken.