In 2018, nu ruim een half jaar geleden, begon ik aan de opleiding HBO Bachelor Logopedie bij Pro Education. Die vierjarige studie volg ik naast mijn werk als adviseur online communicatie bij de gemeente Schiedam en naast mijn gezinsleven.

“Ik spreek eerder van een leven lang ontwikkelen dan van een leven lang leren. Ontwikkelen stopt niet na je opleiding, maar gaat door in je leven daarna.” Dat zegt SER-voorzitter Mariëtte Hamer. Haar drijfveer is om iedereen op de arbeidsmarkt en in de samenleving te laten participeren. De samenhang van onderwijs en arbeidsmarkt en emancipatievraagstukken zijn belangrijke thema’s in haar werkzaamheden. In deze editie van Prohealth geeft zij haar visie op een leven lang leren.

Laat ik eerlijk zijn: niet elke cursus die ik heb gevolgd, heeft een stempel gezet op mijn doen en laten als logopedist. Sommige ben ik zelfs zo goed als vergeten. Andere hebben echter iets in gang gezet waar ik tot op de dag van vandaag dankbaar voor ben. Dat zijn de cursussen die ook kunnen zorgen voor een sterk bewust-onbekwaam-gevoel: het moet allemaal anders maar hoe ga ik dat doen? Niet altijd leuk.

Werken als paramedicus geeft veel voldoening. Speciaal voor de ‘Week van Zorg en Welzijn’ 11 t/m 16 maart zetten we 5 belangrijke redenen om werkzaam te zijn (of te worden) in de paramedische zorg.

Maar welke cursussen zijn dat? Het kan een flinke puzzel zijn om dat uit te zoeken. Daarom geven we u hieronder een aantal tips die u hierbij kunnen helpen.

Het lijkt mij vanzelfsprekend dat wij allen onze loopbaan als therapeut begonnen met de wens om goede zorg te leveren. Maar wat is goede zorg? Ver terug in de vorige eeuw, toen ik mijn opleiding afrondde, leek dat niet zo’n ingewikkeld vraagstuk. Je nam tot je wat de opleiding je te bieden had en ervaring deed de rest. Van internet en evidence based was nog nauwelijks sprake.

Logopedisten Eveline Leeuwenburg (links) en Clairette van der Weerd (rechts) geven veel cursussen op het gebied van eet- en drinkproblematiek. Samen schreven zij het boek Hoera, ik eet! Al sinds de beginjaren van Pro Education geven ze de cursussen ‘Eet- en Drinkproblematiek bij Baby’s en Zeer Jonge Kinderen’ en ‘Eet- en Drinkproblematiek bij Kinderen met een Beperking’.

“Wij hebben niet samengewerkt in een praktijk of instelling, maar we hebben wel altijd samen de cursussen gegeven”, aldus Clairette. “Dat we aparte werkplekken hebben is fijn, want dat helpt ons elkaar scherp te houden, ook bij nieuwe ontwikkelingen.” Eveline vult aan: “We komen oorspronkelijk uit de revalidatie. Vandaaruit zijn we ieder een beetje een andere kant op gegaan. Ik naar de ziekenhuizen en eigen praktijk en Clairette meer naar het werken met mensen met meervoudige verstandelijke beperkingen. Maar het raakvlak bleef eten en drinken.”
 
Er is door de jaren heen wel het een en ander veranderd. “Het materiaal bijvoorbeeld”, zegt Clairette. “We maakten toen zelf de hele map. Maar tegenwoordig gaat dat allemaal digitaal met een prachtige opmaak. Wij mailen onze bestanden en Pro Education zorgt dat er een mooie map van wordt gemaakt”, vertelt Clairette terwijl ze voorbeelden laat zien van een getypte lesbrief van vroeger ter vergelijking met de moderne lesmappen.

Positieve Gezondheid is volgens Machteld Huber (deels) een reactie op de verouderde, niet werkbare definitie van gezondheid uit 1948 volgens de WHO. Volgens Machteld is deze niet meer van deze tijd en daar ben ik het helemaal mee eens!

Nederlanders worden over het algemeen steeds ouder. Volgens het CBS bestaat de Nederlandse bevolking voor 18,5% uit mensen met een leeftijd boven de 65 jaar (een groep van meer dan 3,1 miljoen mensen). In 1950 was dat nog maar 7,7% van de bevolking. Het gaat dus om een groeiende groep mensen. Ouder worden gaat gepaard met fysieke veranderingen.

Hip, modern, vernieuwend… verzin het maar. Zelfmanagement duikt de laatste jaren meer en meer op in allerhande documentatie over de gezondheidszorg. In de media, wetenschappelijke publicaties, internet. Het wordt breed uitgemeten in beleidsstukken van de overheid, zorgverzekeraars, zorgaanbieders en het komt niet te vergeten ook uit de hoek van de patiënt zelf. Mogen we het dan eigenlijk nog wel zo noemen? Deze termen suggereren zelfs dat zelfmanagement iets nieuws is. Dat het een ‘nieuwe’ visie op zorg is, mede ingegeven door de explosieve groei van zorg en zorgkosten.